“Χαρά λύπης όλεθρος" (Αγ.Νείλου).
Η στεναχωρεμένη ψυχή κλείνεται και δεν μπορεί να ακούσει τον Θεό, ενώ η ψυχή που έχει χαρά είναι ανοιχτή, έχει ελπίδα και μπορεί να νιώσει την αγάπη του Θεού και να αναπαυτεί σε αυτή. Αυτός που στεναχωριέται υπέρμετρα δείχνει ότι δεν εμπιστεύεται τον Θεό. Η μελαγχολία του γίνεται τοίχος που δεν αφήνει να καρποφορήσει καμία άσκηση, καμία προσευχή. Μόνο αν ξεφύγει από αυτό το κλείσιμο και εναποθέσει τη θλίψη του στα χέρια του Θεού μπορεί να μετατρέψει την θλίψη του σε χαρά, τον πόνο του σε ευσπλαχνία. Η χαρά στην προσευχή μας δίνει ελευθερία και άνοιγμα ανεξάρτητα από τις δυσκολίες και τον πόνο μας, προυποθέτει όμως ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό.
