«Πάνω στον Σταυρό εκδηλώθηκε με τον πιο εναργή και σπουδαίο τρόπο η μέγιστη και άφατη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Θα ήταν φυσιολογικό με βάση την ορθή λογική να μην θέλουμε να δούμε τον Σταυρό στα μάτια μας. Γιατί είναι το όργανο εκείνο με το οποίο σκότωσαν Εκείνον που πιστεύουμε, τον Χριστό. Παρ’ όλα αυτά όμως και τον βλέπουμε και τον ζωγραφίζουμε και τον έχουμε πάντοτε πάνω μας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ακριβώς πάνω στο Σταυρό που χύθηκε το αίμα του Κυρίου μας, φανερώθηκε με τον μεγαλύτερο τρόπο η αγάπη του Χριστού για μάς.
Ο Χριστός δεν ήρθε μόνο να γίνει άνθρωπος, δεν ήρθε να μας μιλήσει, να μας κηρύξει, να μας κάνει θαύματα, να μας δείξει έναν ηθικό τρόπο ζωής. Ήρθε και θυσιάστηκε με τον πλέον ατιμωτικό θάνατο και το έκανε για να σώσει όλους μας, τον κάθε άνθρωπο από της αρχής του κόσμου μέχρι και της συντελείας των αιώνων. Πάνω λοιπόν στον Σταυρό εμείς βλέπουμε την άφατη αγάπη και ταπείνωση του Κυρίου μας. Γι’ αυτό και ο Σταυρός για μας είναι κάτι που μας γεμίζει από κουράγιο, από δύναμη. Είναι η σφραγίδα της αγάπης του Χριστού για τον καθένα από μας.»
Αν μέναμε σ’ αυτό, θα λέγαμε ότι ο Σταυρός θα ήταν μια κατάσταση απαράκλητη. Μια κατάσταση ίσως και αδιέξοδη. Όμως, αμέσως μετά το Σταυρό έρχεται η Ανάσταση. Όπως ο Χριστός τρεις ημέρες μετά τη Σταύρωση και το θάνατο Του, αναστήθηκε για να συμπαρασύρει και όλο το ανθρώπινο γένος στην πορεία της Αναστάσεως, σ’ αυτήν την έγερση των απάντων, έτσι και εμείς αντικρίζοντας το σημείο του Σταυρού, ουσιαστικά ανοίγουμε μία πύλη προς την Ανάσταση. Γι’ αυτό για μας ο Σταυρός είναι η άρση όλων των αδιεξόδων.
ΠΗΓΗ: https://oode.wordpress.com/2015/03/16/ponos-liksi/
