Πόρνη επεθύμησε ο Θεός;

Αλλά αυτό που έλεγα, ο τόσο μεγάλος και τέτοιας δόξας ( Θεός ) επεθύμησε πόρνη.

-Πόρνη επεθύμησε ο Θεός;

-Ναι, πόρνη. Την φύση την δικιά μας λέγω.

-Πόρνη επεθύμησε ο Θεός;

-Και ο μεν άνθρωπος, εάν επιθυμήσει πόρνη, καταδικάζεται, ο δε Θεός επεθύμησε πόρνη;

-Και πολύ μάλιστα.Πάλι, ο άνθρωπος επιθυμεί πόρνη για να γίνει πόρνος, αλλά ο Θεός επιθυμεί πόρνη για να καταστήσει παρθένο την πόρνη. Ώστε η επιθυμία του ανθρώπου (είναι) απώλεια της επιθυμουμένης, αλλά η επιθυμία του Θεού (γίνεται) σωτηρία στην επιθυμουμένη.

-Ο τόσο μεγάλος και τέτοιας δόξας επεθύμησε πόρνη;

-Και γιατί;

-Για να γίνει Νυμφίος.

-Τι κάνει; Δεν στέλνει προς αυτήν κανένα από τους δούλους, δεν στέλνει αρχάγγελο, δεν στέλνει τα Χερουβίμ, δεν στέλνει τα Σεραφείμ, αλλά αυτός ο ίδιος παρευρίσκεται ο ερωτευμένος.

Πάλι, όταν ακούσεις έρωτα, να μην νομίζεις αισθητό (έρωτα). Διάλεγε τα νοήματα από τις (ίδιες τις) λέξεις, όπως ακριβώς η άριστη μέλισσα πετάει επάνω στα άνθη και παίρνει το κερί, αλλά αφήνει τα χόρτα.

-Επεθύμησε πόρνη και τι κάνει;

-Δεν την ανεβάζει επάνω. Διότι δεν ήθελε πόρνη στον ουρανό να ανεβάσει, αλλά κατεβαίνει αυτός κάτω. Επειδή αυτή δεν μπορούσε να ανεβεί επάνω, αυτός κατέβηκε κάτω.

Προς την πόρνη έρχεται και δεν ντρέπεται.

Έρχεται στην καλύβα της.

Την βλέπει να είναι μεθυσμένη.

-Και πως έρχεται;

-Όχι με γυμνή την (θεϊκή) Ουσία, αλλά γίνεται αυτό ακριβώς που ήταν η πόρνη, όχι στην γνώμη (προαίρεση), αλλά στην φύση γίνεται αυτό για να μην πτοηθεί όταν τον δει, για να μην αποδημήσει, για να μην φύγει.

Έρχεται προς την πόρνη και γίνεται άνθρωπος.

-Και πως γίνεται;  
-Σε μήτρα κυοφορείται αυξάνεται για λίγο και μετέρχεται τον τρόπο του δικού μου μεγέθους (ενός οποιουδήποτε ανθρώπου).

-Ποιος; Η οικονομία, όχι η θεότητα, η μορφή του δούλου, όχι η (μορφή) του Δεσπότη (Θεού), η σάρκα η δική μου (η ανθρώπινη) όχι η (θεία) Ουσία εκείνου.

Αυξάνεται για λίγο και αναμιγνύεται με ανθρώπους.

Αν και την βρίσκει γεμάτη με πληγές αποθηριωμένη, και φορτωμένη με δαιμόνια και τι κάνει; 
-Προσέρχεται σε αυτήν. 
-Είδε εκείνη κι έφυγε.

-Τι φοβάστε; Δεν είμαι κριτής, αλλά ιατρός «δεν ήλθα για να κρίνω τον κόσμο, αλλά για να σώσω τον κόσμο» (Ιω 12, 47).

(......)Κείτεται μέσα σε φάτνη αυτός που βαστάζει την οικουμένη και σπαργανώθηκε αυτός που φροντίζει για όλα. Κείτεται ο ναός και μέσα (του) κατοικεί ο Θεός. Και έρχονται μάγοι και προσκυνούν αμέσως, έρχεται ο τελώνης και γίνεται ευαγγελιστής, έρχεται πόρνη και γίνεται παρθένος, έρχεται Χαναναία και απολαμβάνει φιλανθρωπία.

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του ερωτευμένου, το να μην απαιτεί ευθύνες για τα αμαρτήματα, αλλά να συγχωρεί τα σφάλματα.

-Και τι κάνει; Λαμβάνει αυτήν, την κάνει σύντροφο.

-Και τι της δίνει; Δακτυλίδι.

-Ποιο; Το Πνεύμα το άγιον. (Όπως) λέγει ο Παύλος: «ο Θεός που είναι μαζί μας διαβεβαιώνει εμάς, αυτός που μας σφράγισε και μας έδωσε τον αρραβώνα του Πνεύματος» (Β’ Κορ, α, 21-22).Πνεύμα δίνει σε αυτή.

Έπειτα λέγει:

-«Δεν σε εφύτευσα σε παράδεισο;».

-Λέγει «ναι».

-«Και πως από εκεί εξέπεσες;»

-«Ήλθε ο διάβολος και με πήρε από τον παράδεισο»

-«Να, εγώ σε φυτεύω μέσα μου, εγώ σε βαστάζω. Ο ποιμένας βαστάζει και ο λύκος δεν έρχεται πια, μάλλον θα τον αφήσω και να έλθει» Και βαστάζει την δική μας φύση και προσέρχεται ο διάβολος και νικιέται.

-«Σε εφύτευσα μέσα μου». Για αυτό λέγει: «εγώ είμαι η ρίζα και εσείς (είστε) τα κλήματα.» και εφύτευσε αυτήν μέσα του.

-Και τι λοιπόν; «Αλλά είμαι αμαρτωλή και ακάθαρτη».

-«Μην σε απασχολεί, είμαι γιατρός, Ξέρω το δικό μου σκεύος, ξέρω πως διαστράφηκε. Το ξαναπλάθω με λουτρό αναγέννησης και το παραδίδω στην φωτιά.»

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ:  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ (πρὸς Εὐτρόπιον β)