Η εορτή της Πεντηκοστής

Ο Απόστολος  της Κυριακής της  Πεντηκοστής. Απόδοση στα νεοελληνικά

Όταν έφτασε η μέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί συγκεντρωμένοι σε ένα μέρος, με ομοψυχία. Ξαφνικά ήρθε από τον ουρανό μια βουή σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, και γέμισε όλο το σπίτι που έμεναν. Επίσης τους παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα από αυτούς. Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Άγιο Πνεύμα. Στην Ιερουσαλήμ βρίσκονταν τότε ευσεβείς Ιουδαίοι από όλα τα μέρη του κόσμου. Όταν ακούστηκε αυτή η βουή, συγκεντρώθηκε πλήθος απο αυτούς και ήταν κατάπληκτοι, γιατί ο καθένας τους άκουγε τους αποστόλους να μιλάνε στη δική του γλώσσα. Είχαν μείνει όλοι εκστατικοί και με απορία έλεγαν μεταξύ τους: «Μα αυτοί όλοι που μιλάνε δεν είναι Γαλιλαίοι; Πώς, λοιπόν, εμείς τους ακούμε να μιλάνε στη δική μας μητρική γλώσσα; Πάρθοι, Μήδοι και Ελαμίτες, κάτοικοι της Μεσοποταμίας, της Ιουδαίας και της Καππαδοκίας, του Πόντου και της Ασίας, της Φρυγίας και της Παμφυλίας, της Αιγύπτου και από τα μέρη της λιβυκής Κυρήνης, Ρωμαίοι που είναι εγκατεστημένοι εδώ, Κρητικοί και Άραβες, όλοι εμείς, είτε ιουδαϊκής καταγωγής είτε προσήλυτοι τους ακούμε να μιλούν στις γλώσσες μας για τα θαυμαστά έργα του Θεού». Όλι, λοιπόν, εκστατικοί και απορημένοι έλεγαν ο ένας στον άλλον: «Τι να σημαίνει άραγε αυτό;». Άλλοι πάλι χλεύαζαν και έλεγαν: «Ετούτοι πρέπει να είναι πολύ μεθυσμένοι».

Προσεγγίσεις στην αγιογραφική περικοπή

• Πενήντα μέρες από το Πάσχα η Εκκλησία μας εορτάζει την Πεντηκοστή, την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Μαθητές του Χριστού. Οι Ιουδαίοι την ημέρα αυτή εόρταζαν την παράδοση του Νόμου από το Θεό στο Μωϋσή.

• Σήμερα πραγματοποιείται η μεγάλη υπόσχεση της Καινής Διαθήκης, που είναι ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος. Η Παλαιά Διαθήκη ήταν η υπόσχεση για τον ερχομό του Μεσσία στον κόσμο.

• Ο Χριστός αποκάλεσε το Άγιο Πνεύμα Παράκλητο. Παράκλητος σημαίνει παρηγορητής και πρεσβευτής. Το Άγιο Πνεύμα είναι παρηγορητής των ανθρώπων και πρεσβευτής στον ουράνιο Πατέρα υπέρ των αγωνιζόμενων πιστών.

• Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Διδάσκαλος των πιστών και η διδαχή Του είναι ταυτόσημη με τη διδαχή του Χριστού. Όλα αυτά τα οποία είπε ο Χριστός στους Μαθητές Του, μας τα ερμηνεύει το Άγιο Πνεύμα.

• Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος είναι φανέρωση της συμφιλίωσης του ανθρώπου με το Θεό.

• Την ημέρα της Πεντηκοστής κατέβηκε στη γη η πηγή παντός πνευματικού αγαθού: Ο Παράκλητος Θεός. Και το ύψιστο αγαθό που μας δώρισε ο Παράκλητος είναι η Εκκλησία μας. Γι’ αυτό και την ημέρα της Πεντηκοστής εορτάζουμε την ίδρυση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Απολυτίκιο της εορτής

Ἦχος πλ. δ'.
Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, Φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Πρέπει να ευλογήσαι και να υμνήσαι, (Κύριε Ιησού) Χριστὲ και Θεέ μας, συ ο οποίος έκαμες τόσο σοφοὺς και φωτισμένους δασκάλους, τους απλοϊκοὺς ψαράδες (της Γαλιλαίας), αφού έστειλες σ' αυτοὺς το Πανάγιό σου Πνεύμα• και χρησιμοποιώντας κατόπιν αυτοὺς (σαν κήρυκες και αποστόλους σου) προσείλκυσες στο Ευαγγέλιο τον κόσμο ολόκληρο• γι' αυτὸ σε σένα, φιλάνθρωπε Κύριε, ανήκει η δόξα.

Κοντάκιο της Πεντηκοστής. Ήχος πλάγιος δ΄
Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα.

Όταν, στον Πύργο της Βαβέλ, οι άνθρωποι υπερηφανεύτηκαν, ο Ύψιστος Θεός κατέβηκε και προκάλεσε σύγχυση των γλωσσών. Με τον τρόπο αυτό η ανθρωπότητα διαιρέθηκε σε διάφορα έθνη. Όταν όμως με την Πεντηκοστή ο ίδιος Κύριος διαμοίρασε τις πύρινες γλώσσες του Αγ. Πνεύματος στους Αποστόλους, κάλεσε όλους τους ανθρώπους να ενωθούν και να αποτελέσουν μια αγαπημένη οικογένεια. Γι’ αυτό κι εμείς με μια καρδιά υμνολογούμε το Άγιο Πνεύμα

Προσεγγίσεις στην εορτή

Η Εκκλησία μας στην εορτή της Πεντηκοστής πανηγυρίζει το “μέγα και σεβάσμιον” μυστηριον: Τη συμπλήρωσι της ελπίδος, την προθεσμία της επαγγελίας, την επιδημία του Πνεύματος του αγίου. Γιατί πράγματι το εορταζόμενο γεγονός, η επιφοίτησις του αγίου Πνεύματος στους αποστόλους του Χριστού, αποτελεί το τέλος και το επιστέγασμα όλου του έργου της σωτηρίας.

Όλο το έργο του Χριστού, η έλευσις, η διδασκαλία, το πάθος, η ανάστασις, η ανάληψις απέβλεπαν σ᾿ αυτό· στην έλευση του αγίου Πνεύματος στον κόσμο, στη νέα δημιουργία.Ο λαός του Θεού, η Εκκλησία εορτάζει κατά την Πεντηκοστή τη γέννησι της. Την γενέθλιο ημέρα της, αλλά και αυτό το μυστήριο της ιδίας της ζωής της.

Γιατί η Εκκλησία του Χριστού δεν έζησε το μυστήριο της Πεντηκοστής μόνο σε μία στιγμή χρόνου κατά το μακάριο εκείνο έτος και την ιστορική εκείνη ημέρα, που “επλήσθησαν” οι μαθηταί “Πνεύματος αγίου”. Αλλά το ζη καθημερινώς, διαρκώς, σε κάθε στιγμή χρόνου, από την ημέρα εκείνη την γενέθλιο μέχρι της συντελείας του αιώνος.

Γιατί το Πνεύμα το άγιον ήλθε τότε και έκτοτε μένει και θα μένη εις τον αιώνα στον κόσμο για να συγκροτή την Εκκλησία. Πνεύμα και Εκκλησία είναι αδιασπάστως ηνωμένα. Το άγιον Πνεύμα είναι η ψυχή, η ζωή, η ύπαρξις της Εκκλησίας, της εν αγίῳ Πνεύματι καινής ζωής. Σ᾿ αυτό οφείλεται η ενότης, η αγιότης, η καθολικότης της Εκκλησίας. Από αυτό πηγάζουν τα χαρίσματα, οι θεσμοί, η πίστις και η θεολογία της Εκκλησίας.

Τη βιαία Του πνοή και την πυρίμορφο δρόσο Του αισθάνεται σε κάθε βήμα, σε κάθε εκδήλωσι, σε κάθε κίνησι της. Από αυτό πηγάζουν οι υπερφυσικές ενέργειες των μυστηρίων, που ζωογονούν, που τροφοδοτούν και αγιάζουν το σώμα της. Στην ιστορική λοιπόν Πεντηκοστή, αλλά και στη διαρκή Πεντηκοστή, στην οποία ζη η Εκκλησία, θα μας μεταφέρη κατά την επέτειο του γεγονότος αυτού. Θα μας καλέση να κλίνωμε τα γόνατα στας αυλάς του Κυρίου και να προσκυνήσωμε την αήττητο δύναμι Του, να δοξολογήσωμε την αγία Τριάδα, που φωτίζει και αγιάζει τις ψυχές μας. Και στη στάση αυτή της ταπεινώσεως, της κλίσεως των γονάτων και του αυχένος, να υποδεχθούμε την χάρι του Παρακλήτου.

Να ανανεώσωμε και να αναρριπίσωμε τη φλόγα του αγίου Πνεύματος. Να συνειδητοποιήσωμε τη θέσι μας και την υπόστασι μας ως μελών της Εκκλησίας, ως ναών του αγίου Πνεύματος. Ναών και σκευών καθαρών, δοχείων του Παρακλήτου, των οποίων κάθε σκέψις θα υπαγορεύεται από το Πνεύμα της σοφίας, κάθε ενέργεια από το Πνεύμα της συνέσεως, το αγαθόν, το ευθές, το νοερόν, το ηγεμονεύον, το καθαίρον τά πταίσματα. Το Πνεύμα το άγιον, το Κύριον και ζωοποιόν, το θείον που θεοποιεί τους ανθρώπους, που δια της χάριτος Του μας μεταβάλλει σε “Θεούς κατά μέθεξιν”. Καθηγητοῦ (+)Ιωάννου Φουντούλη

Δείτε ακόμη :

Ανάληψις και Πεντηκοστή, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου

Η Ορθόδοξη Εκκλησία σαν διαρκής Πεντηκοστή, (+) π. Ιουστίνου Πόποβιτς

Η εικόνα της Πεντηκοστής