Η νηστεία στην Εκκλησία μας

ΝΗΣΤΕΙΑ: 

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΠΑΣΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

............................................................................................................

«Ἐπίσης ὀφείλουμε νά μήν τηροῦμε μόνο τήν τάξη τῆς νη­στείας πού ἀφορᾶ τίς τροφές, ἀλλά νά ἀπέχουμε καί ἀπό κά­θε ἁμαρτία, ἔτσι ὥστε, ὅπως νηστεύουμε ὡς πρός τήν κοι­λιά, νά νηστεύουμε καί ὡς πρός τή γλώσσα, ἀποφεύγοντας τήν κατα­λαλιά, τό ψέμα, τήν ἀργολογία, τή λοιδορία, τήν ὀργή καί γενικά κάθε ἁμαρτία πού διαπράττουμε μέσῳ τῆς γλώσσας.

Ἐπίσης χρειάζεται νά νηστεύουμε ὡς πρός τά μάτια. Νά μή βλέπουμε μάταια πράγματα. Νά μήν ἀποκτοῦμε παρρη­σία διά μέσου τῶν ματιῶν. Νά μήν περιεργαζόμαστε κάποιον μέ ἀναίδεια. Ἀκόμη θά πρέπει νά ἐμποδίζουμε τά χέρια καί τά πόδια ἀπό κάθε πονηρό πράγμα.

Μέ αὐτό τόν τρόπο νηστεύοντας μιά νηστεία εὐπρόσδε­κτη στόν Θεό καί ἀποφεύγοντας κάθε εἴδους κακία πού ἐνερ­γεῖ­ται διά μέσου τῆς καθεμιᾶς ἀπό τίς αἰσθήσεις μας, θά πλη­σιά­ζουμε, ὅπως εἴπαμε, τήν ἁγία ἡμέρα τῆς Χριστουγέννων ἀναγεν­νημένοι, καθαροί καί ἄξιοι τῆς μεταλήψεως τῶν ἁγίων μυστη­ρίων».

ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΓΑΖΗΣ

 [Συμεών Κούτσα (Μητρ. Νέας Σμύρνης), Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας, 11^η ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἀποστολική Διακονία, 2007), σσ. 88-92].