Του Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου
Γιατί ο χρόνος τρέχει χύμα κι εμείς του δίνουμε το σχήμα» λέει ένα γνωστό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου σε παλιότερο δίσκο του με τον τίτλο «Χρονοποιός». Αυτός ο ευρηματικός όρος περιγράφει καιτην προσπάθεια της Εκκλησίας να μεταβάλει τον χρόνο από μονότονη κα φθοροποιό διαδικασία σε ευκαιρία μεταμόρφωσης της ζωής και απεγκλωβισμού από τη φθορά του.
Κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας, η 1η Σεπτεμβρίου αποτελεί την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους ή της Ινδίκτου. Ο τελευταίος αυτός όρος έχει τις ρίζες του στη ρωμαϊκή εποχή. Όπως σε πολλές περιπτώσεις, έτσι και στο θέμα του χρόνου η χριστιανική Εκκλησία, αναζητώντας βαθύτερο νόημα σε αυτά που κληρονόμησε από την ειδωλολατρία, κράτησε καταρχάς ως πρώτη του έτους την 23η Σεπτεμβρίου, μέρα Πρωτοχρονιάς για τους Ρωμαίους και γενέθλια μέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού. Τη μέρα αυτή η Εκκλησία όρισε ως ημέρα εορτής της συλλήψεως του Προδρόμου, που αποτελεί το πρώτο γεγονός της Ευαγγελικής ιστορίας. Αργότερα, η πρώτη του έτους μετατέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου, για να συμπέσει με την πρώτη του μηνός.