Ο Χριστός μετά την Ανάσταση
Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης
Μεθ' ἡμῶν ἀψευδῶς ἐπηγγείλω ἔσεσθαι
Μετὰ τὴν Ἀνάσταση οἱ μαθηταὶ ἐμνήσθησαν τῶν ρημάτων αὐτοῦ. Μόνο ἀπὸ μακρυὰ φαίνεται καθαρὰ τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας. Μόνο οἱ Προφῆται, πρὶν γίνουν τὰ γεγονότα, τὰ βλέπουν. Καὶ ἡ Ἐκκλησία μετὰ τὴν Ἀνάσταση καὶτὴν Πεντηκοστὴ ζῆ μὲ τὸν Κύριο καὶ τὸν γνωρίζει ὄντως ὡς πλήρωμα αἰωνίου ζωῆς.
Τώρα καταλαβαίνομε ὅτι ἔπρεπε νὰ ἔλθη ὁ Κύριος, νὰ σαρκωθῆ. Καὶ ἦταν ἡ ἐπίσκεψή του αὐτὴ θεοφάνεια.«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν» (ἐξαποστειλάριο Χριστουγέννων). Ἔπρεπε νὰ πάθη, νὰ σταυρωθῆ, γιὰ νὰ νικήση τὸ θάνατο; «Οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;» (Λουκ. 24,26-27).
Ἔπρεπε νὰ φύγη, γιὰ νὰ τὸν γνωρίσωμε. Ἂν δὲν ἔφευγε, δὲν θὰ ἐρχόταν τὸ Πνεῦμα. Ἂν δὲν ἐρχόταν τὸπανάγιον Πνεῦμα, θὰ ἔμενε ἄγνωστος γιὰ μᾶς ὁ Κύριος. Θὰ τὸν χάναμε.
Ἔπρεπε νὰ ἀναληφθῆ, νὰ πορευθῆ πρὸς τὸν Πατέρα, γιὰ νὰ φανερωθῆ ὄντως ἐν Πνεύματι. «Ὁ Ἰησοῦς ἐν Πατρὶ ὢν μᾶλλον φαίνεται» (Ἅγιος Ἰγνάτιος).
Ὅταν ἦλθε, μᾶς χαροποίησε, μᾶς φώτισε. Ὅταν ἔφυγε, καταλάβαμε ὅτι τότε ἦλθε, ἀπεκαλύφθη. Μένει μαζί μας. Μᾶς βρίσκει. Μᾶς παίρνει μαζί του. Μᾶς τείνει καὶ μᾶς διαστέλλει, γιὰ νὰ φτάσωμε στὰ δικά του μέτρα: «...μεθ' ἠμῶν ἀψευδῶς γὰρ ἐπηγγείλω ἔσεσθαι μέχρι τερμάτων αἰῶνος, Χριστέ» (τροπάριον θ΄ ὠδῆς κανόνος Ἀναστάσεως).
Ἡ σάρκωσή του ἦταν θεοφάνεια καὶ φανέρωση τῆς ἀγάπης του. Καὶ ἡ ἀναχώρηση, ἀνάληψή του. Τὸ νὰ γίνη ἄφαντος εἶναι ἡ ὄντως θεοφάνεια καὶ ἡ μεθ'ἡμῶν παραμονή. «Οὐδεὶς οὒν τὸν Ἰησοῦν μετὰ τὴν ἀνάστασιν λόγος περιέκλεισεν, οὐ τόπος, οὐ χρόνος, οὐ ποσόν, οὐ ποιόν».
Όλο το κείμενο... εδώ
